De eerste keer dat Barbara met de Genny Urban de stal in reed, was dat best spannend. Niet zozeer voor haarzelf, maar vooral: hoe zou haar paard Henry reageren?

Dat viel enorm mee. Henry schrok even van het nieuwe geluid, snoof wat, maar stond al snel weer rustig. Barbara pakte het stap voor stap aan: eerst alleen in de buurt van de stal, dan langs hem rijden, daarna samen door het gangpad richting poetsplaats. Binnen korte tijd liep Henry net zo ontspannen langs de Genny Urban als vroeger langs Barbara met een kruk.

“Je merkt dat paarden vooral reageren op jouw energie,” zegt Barbara. “Omdat ik me zelfverzekerd voelde in de Genny, volgde Henry eigenlijk vanzelf. Dat hij zo snel aan de balansrolstoel wende, was een enorme opluchting.”

Weer onderdeel van de manege

Dankzij de Genny Urban is Barbara niet meer ‘bezoeker’ van de manege, maar weer onderdeel van het dagelijks leven daar. Ze kan:

Zelfstandig naar de stal rijden, zonder hulp nodig te hebben.
Henry uit de stal halen en begeleiden naar de poetsplaats.
Les geven naast de bak, omdat ze makkelijk langs de kant kan rijden en overzicht houdt.
Met de andere ruiters mee over het erf en langs de paddocks rijden.

Niet alles is zoals vroeger – zelf rijden op Henry lukt niet elke dag – maar de verbinding is terug. Ze hoort weer bij het geroezemoes van de stal, de geur van hooi, het geklop op zadels, het zachte gehinnik als ze ’s ochtends binnenrijdt.

Wat de Genny Urban voor Barbara betekent

Voor Barbara is de Genny Urban meer dan een manier om van A naar B te komen. Het is de sleutel terug naar haar wereld met paarden.
“Het is niet dat al mijn beperkingen ineens weg zijn,” zegt ze eerlijk. “Maar ik hoef niet meer aan de zijlijn te blijven. Ik ben er weer bij. Ik rol de stal in, ik aai Henry over zijn neus, ik kan meepraten, meehelpen, meedoen. Dat is zóveel waard.”
Barbara en Henry zijn weer samen waar ze horen: in en rond de manege. De Genny Urban zorgt ervoor dat dat niet een mooie herinnering blijft, maar een dagelijkse realiteit.